Die wundersame Fasanenwunderwelt
 

Die Qual der Wahl

   
  Alwis und Lisbeth sind pflichtgetreue Bürger. Sie sind über alles im Dorf informiert, empören sich aufrichtig über den Sittenverfall der heutigen Zeit, observieren am Beobachtungsposten Fensterbrett, ob der Nachbar pünktlich den Biomüll rausstellt und klappern nach 23 Uhr nicht mehr mit den Prothesen. Aber was tun, wenn Wahlen anstehen? Die beiden treffen sich im Spätsommer auf der Kirmes und diskutieren.
   


Alwis: Ei Lisbett, sitt ma disch aach emool widder! Umm die Zeid, zwee Uhr, das is recht, du kennschd jo de alden Spruch: kumm nooh emm Middagessen, dann kannschde aach voorm Abendesse gehn! Was machschd dann du old Schrabbnell heit uff da Honzrather Kerb?

Lisbeth: Alwis, frooh doch nedd so dumm, eisch gehen misch hald amüsieren. Ma muss ja sei Amüssemang hann heitzedachs, wo ett sonscht nedd sovill ze lache gibt.

A: Watt soll dann datt heesche? Nitt sovill se lache? Mei liew Määdsche, isch hann mei Läwe lang gelacht unn isch woor nedd so enn klän verdrehten Chrischtkinndche wie du, das bei jedder Mück an de Wand ins Lääd fälld! Wass haschde dann widder, sach mol?

L: Kumm, gehen ma do riwwer, wie hier iss all die Mussigg und isch kann dich net vastehn. Jo, weeschd, was froohschde denn so dusselig, ett wääs doch jedder, dass die Zeide heit neischt mehr sinn. Isch hann de Kopp voll Probleme! Ed gehd do rum unn rum!

A: Gudd, awwer watt is datt Neies? Du haschd doch immer ee Dorchennanner im Kopp gehadd, datt hängt ned an de Zeide, datt hängt an deinem Leide, gell?

L: Alwis, wei heer uff, isch krien grad noch meh Koppweh, wenn de so schwädschd! Odder iss datt de Mussigg? Isch menn grad, isch hädd se im Kopp drinstegge, die loo Musigganten! Wadd singe die dann? Amerikanisch Zeich, wo eisch nix eh vastehn?

A: Ett kann jo sinn, dasde nix vastehschd, awwer datt leit net an der Sprooch. Isch menn, du wollschd doch iwwer die Problem schwätze, oder nit? Forwatt haschde gemennt, datt wär was, wass midd de Zeide zusammehängt? – Eh, Baschden Schang, zieh de Bauch enn!

L: Wer woor dann datt loo?

A: Ei de Baschden Schang, haschdes doch graad geheert, de kleen dick Couseng vumm Bürgermeischder. Der doo iss jo ganz rot, obwohl de ald Schang ä Schwarzer woor unn so ää durr Stecken, der kunnt sich hinner´em Besestiel umziehe, gar nix vunn dem Couseng seiner Art! Abber de dicke Bauch promeniert de jung Schang wie´n Alder, de jung rot Gesell!

L: Geh fott, vunn de Roode doo hall isch garnix meh, die mache immer nur die Wertschaft kabutt unn nohher hammer Armut für alle, das iss dann solidarisch odder watt. Odder nä, nett Armut für alle, awwwer Armut für die maischde.

A: Geh sah mo lisbett, das doo woor jo faschd ä philosophischer Spruch, seit wann interessierschde dich dann fier Pollidik?

L: Schon immer, net erscht seit da Lafonndaine nimmeh do iss! Unn das wolld ich dir doch die ganz Zeit sahn, ess iss so furschtbar im Moment, ma wees gar nit, wenn ma wähle soll, s´sinn alle gleech schlechd, die Pollidik doo lässt mich nimmeh schloofe.

A: Haschde nimmeh die Troppe doo zumm Schloofe? – Awwer sah nur, datt is jo wohr, die Pollidik heitzedachs lässd eenen nit zur ruh kumme. Sogar so ee unnschullig Feschdsche wie de Kerb hier iss pollidisch enngefärbt: Wahlkampf hier, Genosse doo.

L: Ei unn wass mennschde doodazu, du alder schloofmütziger Bock, was mennschde so als Fazitt? Misch recht datt uff, wähle kannschde doch kenne mehr, ob rot, ob schwarz!

A: Ganz änfach - isch hall mich nett an die Pollidiker, isch hall mich ans Konkrete: ans gudd esse gehen, an Schwenkbroode unn Roschtworscht, de gudde alde Schippelyoner net ze vagesse, ans Bitburcher Bier, an die gemietlich Schwätzerei im Gaarde...

L: Dass iss awwer schwer unpollidisch! Du kannschd doch net sahn, du interessierschd dich eenerseits for Pollidik unnn dann annererseids kümmerschd dich um nix, gehschd nitt eemol zur Wahl unn sinnierschd hier nur so privat herum ohne Sinn unn Vastand.

A: Ohne sinn und vastand duh isch datt nitt, do iss scho Üwwerlegung dohinner! Frieher in da Schuul hammer gelehrt, was de Heinrich Heine hondert Johr frieher zu der sach doo gemennt hat: „Denk ich an Deutschland in der Nacht, so bin ich um den Schlaf gebracht“.

L: Ei jo Alwis! Datt do is lang her, unn Deutschland woor nitt dei Grund!

   
  zurück ins Wahlstudio

  zurück ins Wahlstudio